Radyoda Ortaçgil var,mırıldanıyor:
"Hep kısa anlar,mutluluklar;hayal görür uzun zamanlar
Hep kısa anlar,karar verdiğimiz
Sonra günler boyu neden diye düşündüğümüz
Kısa anlar,hepsi de kısacık anlar
Bizi yönlendiren,sevindiren,düşündüren..."
Farkında olmadan saymaya başladım birden,bizi mutlandıran küçük şeyleri...Birileriyle konuşurken aynı sözcükleri kullanmak,pişirdiğimiz yemeğin istediğimiz kıvamda olması,otobüste-metroda -yer bulabilmek,yağmurlu bir havada hızla giden araçlardan üzerine çamur sıçramaması,bir olayı düşlerken gerçekleşivermesi,elektrikler kesildiğinde asansörde değil de ,uygun bir yerde olmak,marketten aldığımız yiyecekleri buzdolabına yerleştirmek ve çok şey almış gibisine sevinmek,radyodan sevdiğimiz bir şarkıyı duymak; sesine,yüzüne hasret kaldığımız birisini görmek, soğuk bir günde güneşi taa iliklerinizde hissetmek....ve daha bir sürü şey,aslında bizi mutlandırabilir.
Yeter ki biz,bakmasını bilelim...
bakmasını bildikçe güzelleşiyor değil mi dünya.. (:
YanıtlaSilbu kısır döngüye katlanmanın tek yolu,bu..kate'cim..
YanıtlaSil